Anlologia literatury z drutem w tle

w oparach absurdu:

Hermann Harry Schmitz: Trzy bajki bez morału

Kogut i dżdżownica

Pewnego piątku po wypiciu porannej kawy, pan dżdżownica rzekł do swej żony:

- Posłuchaj no Władziu, straszny tu zaduch, wypełznę troszku na górę, by się przewietrzyć.

- Mój Boże, Kacperku – przeraziła się dżdżownica – uważaj mi tylko, by ci się co złego nie przytrafiło. Wiesz przecież, że szczególnie kury są niewiarygodnie chamskie i bezwzględne.

- Jestem fatalistą – stwierdził pan dżdżownica zwięźle i pożegnał się z żoną.

Poczciwa dżdżownica cichutko popłakując odprowadziła męża wzrokiem, aż zniknął za zakrętem tunelu.

W tym samym czasie w kurniku kogut awanturował się ze swymi kurami.

- Mam już serdecznie dosyć żarcia samego ziarna. Skoro dbają tu o nie w tak mierny sposób, sam sobie czegoś poszukam na zewnątrz. Kiedy to ja zjadłem ostatnią dżdżownicę? – zaatakował swą ulubioną kurę Matyldę.

- W zielone świątki – wyjąkała Matylda ze skruchą w głosie.

Kogut trzasnął drzwiami i ruszył na podwórze. –

Tymczasem pan dżdżownica wypełzł już na powierzchnię i właśnie opuszczał otwór.

- A niech mnie! Jestem zgubiony – wymamrotał przerażony zauważywszy koguta, który właśnie dostrzegł wytęskniony smakołyk i szybkim krokiem zbliżał się do niego.

Kogut już się nachylał, by połknąć swą ofiarę, gdy pan dżdżownica wyciągnął się na swej całej długości prosto jak świeca i mówi do koguta:

- Przepraszam, jestem drutem skarpetkowym.

Kogut odskoczył natychmiast, gdyż nie lubił drutów skarpetkowych i bąknął zmieszany:

- Najmocniej przepraszam – ukłonił się lekko i poszedł sobie.

Pan dżdżownica zaśmiał się w kułak.