futro z yaka

Wreszcie zrobiło się ciepło! 

Siedzę w ogrodzie rodziców, 

dziewczyny moczą tyłki w  nadmuchiwanym beseniku, 

a ja wywiązuję się z obietnicy przygotowania do druku takich listów, które w latach 1810-1811 pisał z Wrocławia do swej narzeczonej w Berlinie pewien germanista, a zarazem pruski urzędnik. Postać niewymownie ponura! Filister, kołtun, nudziarz i maruda, każdą najdrobniejszą rzecz przeliczający na pieniądze! Wyobraźcie sobie, że z pruską starannością pisał te listy codziennie, wysyłał regularnie raz w tygodniu – w poniedziałki – choć nie odnoszę wrażenia, aby to wynikało z wielkiej miłości do narzeczonej – w listach nie ma najmniejszego śladu namiętności, erotyki, czegokolwiek, co tego typa mogłoby uczynić choć odrobinę sympatycznym… Sporo za to strofowania: że raz jej się zdarzyło do wysłanego podarunku nie dołączyć listu, że przed wizytą w teatrze nie przeczytała w domu tekstu sztuki i nie sporządziła z niej notatki [!!!] oraz takie, jak ta próbka poniżej:

„Za tego cudownego fryzjera, coś mi go poleciła w Berlinie - wielkie dzięki! Musi ci on być osłem z domu; gdyż od kiedy używam pomady jego produkcji, włosy wychodzą mi po stokroć bardziej niż uprzednio i życzyłbym sobie odzyskać pieniądze, które na nią wydałem.  Więc jeśli znasz w Berlinie kogoś, komu sprzykrzyły się jego włosy i chętnie by się ich pozbył, zarekomenduj mu Twego pana fryzjera, ja oddam resztki mojej pomady. Nie minie rok, jak pożegna się z ostatnim włosem.” 

Choć tu sili się jeszcze na sarkazm – ociężały wprawdzie, bardzo niemiecki – ale to prawdziwy wyjątek w całym morzu kołtuńskiej nudy! 

Wyznaczyłam sobie dzienne pensum [12 stron] i pomęczę się w ten sposób w sumie 42 dni. Traktuję tę robotę jako karę za wszelką moją niechęć do drobnomieszczaństwa. Chyba okupię tą robotą wszelkie moje przeszłe i przyszłe przewinienia w tym względzie.

Do rzeczy jednak! 

Upałom na przekór pokazuję furto z yaka!

Yaka wygrałam na loterii, jak już wspominałam, i wbrew zasadzie, że latem wełny nie tykam, zabrałam się za niego natychmiast. Ależ miękki!!!

Gdy działam sweter było zaledwie nieco powyżej 10 st. C.

Cały karczek powstał w czasie jednego, parogodzinnego egzaminu pisemnego. Kontestowałam w ten sposób próbę narzucenia mi przez organizatorów tego egzaminu wizji dydaktyki polegającej na ‘nadzorowaniu i karaniu’.

[Mogą stać się te druty wszechstronnym środkiem ekspresji – jeśli im się tylko na to pozwoli. I jak tu się z nimi rozstać?]

Dane techniczne:

Druty chia-cho 4,5 [zaliczyłam na nich mego pierwszego magic loopa i raczej się zapiszę do klubu miłośników]

Włóczka yak Lang Yarns 5 motków czerwonej i 2 żółtej – co do metra!

Wzór: Audrey Cardigan

Mój wkład: i-cordy na rękawach, wykończenie dołu i guziki przy otworach na kciuki.