gejowski nr 2 dla wróżki

Zanim zamieszczę beret grudniowy - a mam ambicję rozpisać go tu ku pamięci mojej - czeka w kolejce jeszcze swetrzycho S. Westa,    które już kiedyś robiłam, a ponieważ spodobało się mojej chrzestnej matce, wykonałam migiem dublet, planując wysłać go na Święta, jednak odstraszyły mnie gigantyczne kolejki na poczcie, zatem przesyłka poszła dopiero dzisiaj. [Zdanie też gigantyczne - wybaczcie...]
Mam taką chrzestną matkę, jaką miał[a] kopciuszek! Nie żebym upatrywała w sobie c o k o l w i e k z kopciuszka! no poza tą chrzestną matką właśnie. Więc projekcik powstawał entuzjastycznie i bardzo sprawnie.
Nauką, jaką wyciągnęłam z intensywnego noszenia poprzedniego Westa, wykonanego z merynosów głównie  Dropsa, Madelinetosha i jednego motka czerwonego Lana Gatto, było stwierdzenie różnego stopnia mechacenia się tych włóczek.
- Tosh nie mechaci się szczególnie, zachowuje sprężystość, słowem coraz mniej dziwię się jego cenie.
- Lana Gato - ku mojemu zaskoczeniu także w niewielkim stopniu, a wydziergałam z niej miejsca newralgiczne: dół swetra i jeden mankiet.
- Drops - mechaci się bardzo - w porównaniu z mankietem Lana Gatto. 

Postanowiłam zatem postawić na Lana Gatto. Kolory: 20439, 20742, 13736, 13278 [podrasowana przeze mnie zieleń, bo ta, która przyszła zdała mi się zbyt smutna] i Ottocapi 13777. By urozmaicić korpusik dodałam motek Rios Malabrigo w wiosennym kolorze [Primavera].
Zieleń była tu kluczowa. Moja matka chrzestna ma zielone oczy i ogólną słabość do tej barwy.

Dobra, dosyć gadania!

a tu Wróżka w swetrze: